Με αφορμή αυτή τη φορά την εξάπλωση μιας μεταδοτικής νόσου, βρισκόμαστε να παρακολουθούμε τις κυβερνήσεις ταμπουρωμένες πίσω από το φόβο του πολιτικού κόστους, τα μέσα ενημέρωσης μπουκωμένα χρήμα να αλυχτούν προπαγάνδα κι εμάς σε πανικό να αναλωνόμαστε σε λεπτομέρειες, ενώ θα έπρεπε να δούμε ξεκάθαρα τη μεγάλη εικόνα. Κάθε απολυταρχικό καθεστώς, από τους αρχαίους τυράννους, τους Αδόλφους και τους Ντούτσε, τους Μπατίστα και τους Πινοσέ, το ίδιο επιχείρημα προβάλλει, την έλλειψη εναλλακτικής, (*Δόγμα T.I.N.A. “There Is No Alternative”). Θυμηθείτε το δικό μας Παπαδόπουλο, για κατασπαραγμό, φαυλοκρατία και κρημνό μιλούσε. Σήμερα βλέπουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να πράττει ακριβώς το ίδιο. Επιχειρεί να επιβάλλει ως “μόνη λύση” αυταρχικά, ένα άλμα από την καραντίνα στον εμβολιασμό, μη έχοντας κάνει στο μεταξύ απολύτως τίποτα για την ενίσχυση των υποδομών και της κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα περιφρονεί και καταπατά συστηματικά τους πολιτειακούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε προοδευτικοί και δημοκράτες, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχτούμε κανενός είδους τέτοιο επιχείρημα μη ύπαρξης εναλλακτικής από κανέναν. Γιατί στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κι όπου υπάρχουν αδιέξοδα, αυτό καταδεικνύει έλλειμμα δημοκρατίας. Πρέπει συνεπώς να στραφούμε στους θεσμούς.
Ένα οποιοδήποτε εμβόλιο δε θα έρθει εγκαίρως. Τα ισχύοντα πρωτόκολλα ελέγχου τέτοιων σκευασμάτων απαιτούν μια σειρά από συγκεκριμένες χρονοβόρες μελέτες και δοκιμές πριν καταστεί αδιαμφισβήτητη επιστημονικά η ασφαλής χρήση τους σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία κάποιο εμβόλιο ή φάρμακο δε χορηγήθηκε με τη διαδικασία του επείγοντος κι ο λόγος γι αυτό είναι πολύ σοβαρός και συγκεκριμένος. Για να μην προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ αυτό που θεωρητικά αποπειράται να λύσει. Δε μπορούμε να παίζουμε μ’ αυτά τα πράγματα. Οι θεσμικές διαδικασίες είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να εξαλείφουν το ενδεχόμενο του ανθρώπινου λάθους. Γιατί κ’ οι επιστήμονες άνθρωποι είναι.
Το αφήγημα της υποχρεωτικότητας αντιτίθεται κι αυτό στη διεθνή νομοθεσία, όπως αυτή απορρέει από τη συνθήκη της Νυρεμβέργης, του Οβιέδο, αλλά και του εθνικού μας Συντάγματος, υπό το ίδιο πρίσμα της προστασίας του ανθρώπου από παντός είδους “επείγουσες” παρεμβάσεις και εκπτώσεις. Η χώρα μας δεσμεύεται ρητά από τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει, σε σχέση με τη μη υποχρεωτική εφαρμογή οιασδήποτε ιατρικής πρακτικής σε άτομο, χωρίς την πρότερη συγκατάθεσή του. Κάθε τέτοια ενέργεια θα αποτελούσε σαφή παράβασή τους.
Όμως μη γελιόμαστε, αυτή τη στιγμή μεθοδεύεται ένας μεγαλειώδης εκβιασμός της κοινωνίας. Στα πλαίσια του καλλιεργούμενου πανικού, προωθούνται και προβάλλονται οι ακραίες, ως και υστερικές, απόψεις που προκαλούν κοινωνικό διχασμό. Οποιαδήποτε λογική φωνή αρχικά λοιδορείται και στη συνέχεια συκοφαντείται κατατασσόμενη με συνοπτικές διαδικασίες σε κάποιο από τα δύο άκρα. Οι πολίτες απειλούνται με έμμεσο τρόπο να συναινέσουν στην αποδοχή της παραχώρησης δικαιωμάτων τους, χωρίς σαφή χρονικό ορίζοντα, με αποκορύφωμα την αποδοχή ενός μη αποδεδειγμένα ασφαλούς σκευάσματος, πριν καν αυτό εμφανιστεί στην αγορά, με διάφορους ευφάνταστους τρόπους, πάντα με επιχείρημα την έλλειψη χρόνου και εναλλακτικής λύσης. Προοπτική περιορισμών σε μετακινήσεις, επαγγελματική δραστηριότητα, πρόσβαση σε δομές υγείας, εγγραφές σε σχολεία, κοινωνική συναναστροφή, συνέχιση παντός είδους παράλογων και χωρίς καμιά επιστημονική βάση περιοριστικών μέτρων, προβάλλεται απέναντι σε κάθε επιφύλαξη προς το κυρίαρχο αφήγημα της άνευ όρων συναίνεσης. Κι ενώ αποδεχόμαστε ως απαράδεκτη τη βίαιη επιβολή πάσης ιατρικής πρακτικής, δεν αναγνωρίζουμε ως βια τον παραπάνω εκβιασμό.
Όλα τα προηγούμενα αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών εγγενών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, της ισότητας, της ελευθερίας, της ασφάλειας, της ισονομίας, της ιδιωτικότητας, της έκφρασης, της εκπαίδευσης, της υγείας, της εργασίας, της μετακίνησης. Προσωπικά έχω κάνει εμβόλια για τον τύφο, τον κίτρινο πυρετό, την ηπατίτιδα β’, καθώς επίσης όλα τα απαραίτητα εμβόλια ως παιδί και έφηβος, μαζί με τα στρατιωτικά. Το παιδί μου επίσης, όσα αναλογούν στην ηλικία του. Δε θα δεχόμουν όμως ποτέ ένα εμβόλιο που δεν έχει ελεγχθεί σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα που ισχύουν μέχρι σήμερα και δε θα δεχόμουν ποτέ την επιβολή του σε κανένα άνθρωπο. Επίσης δε μπορώ να δεχτώ όσους παράλογους και αβάσιμους περιορισμούς μου έχουν δια της βίας μέχρι τώρα επιβληθεί. Οποιαδήποτε διασύνδεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων με οποιοδήποτε πιστοποιητικό συνιστά αυτόματα δυστοπία, στην οποία αρνούμαι να συμμετέχω, πόσο μάλλον να την υποστηρίξω κι όλας. Να μην επιστρέψουμε στην εποχή των πιστοποιητικών κοινωνικών ή άλλων φρονημάτων.
Επιστροφή στους θεσμούς λοιπόν. Ενίσχυση των δομών υγείας, παιδείας, δικαιοσύνης και παραμονή στο διεθνή θεσμοθετημένο στρατηγικό σχεδιασμό αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων απαρρέκκλιτα και με ψυχραιμία. Αυτό δηλαδή που οι Άγγλοι περιγράφουν με την έκφραση “Stick to the plan”. Ενός σχεδίου διαμορφωμένου μέσα από την παγκόσμια εμπειρία πολλών δεκαετιών και τα στοιχεία αμέτρητων δοκιμών και λαθών. Ο σεβασμός στα πρωτόκολλα, τις διαδικασίες ασφαλείας και τις συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούσε πάντοτε το λαμπρότερο και ασφαλέστερο φάρο. Μετά τη λήξη του συναγερμού μπορούμε να αναθεωρήσουμε το σχέδιο με βάση τη νέα εμπειρία. Οποιαδήποτε παρέκκλιση πριν όμως έχει αποδειχτεί ιστορικά σε όλες τις περιπτώσεις μοιραία.
Keep calm and carry on.
Η δημοκρατία σήμερα δέχεται επίθεση παγκοσμίως περισσότερο από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες. Αμφισβητείται και αποδομείται συστηματικά. Είναι απαραίτητο λοιπόν να στηρίξουμε τη δημοκρατία ξεκινώντας από τα καθ’ ημάς. Γιατί αν δε τη φυλάττουμε εμείς ως πολίτες, ποιος θα το κάνει? Και πρέπει να το κάνουμε από μέσα, τηρώντας τις διαδικασίες ευλαβικά. Μας το δίδαξε ο Δημοσθένης όταν έγραψε το όνομά του στο όστρακο, το είδαμε στις πρόσφατες Αμερικανικές εκλογές, το ζούμε στη δική μας χώρα καθημερινά, πως ακόμα και η υποψία μη τήρησης της νομιμότητας προσβάλλει ανεπανόρθωτα τον πυρήνα της δημοκρατίας. Η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει να είναι τίμια, οφείλει να φαίνεται και ως τέτοια. Δεν υπάρχει δικαιολογία για το αντίθετο.
Ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, όχι της συζύγου του Ιουλίου Καίσαρα, αλλά μεταφορικά, όσο αφορά στον καπιταλισμό και στο νεοφιλελευθερισμό. Οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει άρδην. Μετά από αιώνες ολόκληρους το σχήμα του ρήτορα και του πλήθους των ακροατών υπό αυτόν έχει αντιστραφεί, με το πλήθος επιτέλους να ρητορεύει. Η ρητορική αυτή είναι πηγαία, ειλικρινής και αυθεντική. Στο νέο σχήμα η Πομπηία Σύλλα βρίσκεται στην κορυφή της συγκλήτου και το πλήθος σε αυτή του Καίσαρα. Για την ιστορία, να πούμε ότι η περίφημη φράση περί τιμιότητας ειπώθηκε μετά από διαζύγιο. Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι λοιπόν. Αμήν.
